Konkurencyjność regionalna w czasie i przestrzeni na przykładzie polskich regionów

Opracowanie przynosi podsumowanie dorobku w zakresie definiowania konkurencyjności regionalnej, identyfikację czynników kształtujących współcześnie konkurencyjność regionalną i charakterystykę nowego paradygmatu konkurencyjności regionalnej. Na tej podstawie sformułowane zostały wnioski dla polityki regionalnej, a także otwarte nowe pola badawcze. Celem praktycznym jest ukazanie, poprzez analizy danych, z czego wynika konkurencyjność poszczególnych regionów (badanie korelacji i dekompozycja) oraz jakie relacje występują między wzrostem regionalnym a czynnikami związanymi z innowacyjnością na przykładzie analizy polskich regionów na tle UE27. Praca ma charakter metodologiczno-empiryczny. Autorka stworzyła określoną sekwencję badań, skonkretyzowała metody i przeprowadziła badania na próbie polskich regionów NUTS-2 i NUTS-3 w latach 2000–2009 na tle innych regionów UE27. Zasadniczym celem analizy jest odpowiedź na pytania: jakie cechy decydują o przewadze konkurencyjnej polskich regionów? jak zmienia się sytuacja polskich regionów w badanym okresie? w jakim stopniu konkurencyjne regiony decydują o wzroście PKB per capita? Problem konkurencyjności regionalnej jest analizowany w niniejszej książce z punktu widzenia wpływu poszczególnych czynników między innymi poprzez dekompozycję PKB per capita i dekompozycję WDB (wartość dodana brutto) oraz poprzez badania korelacji wieloczynnikowej, które mają pokazać znaczenie poszczególnych czynników głównie związanych z nowoczesnym charakterem gospodarki, czyli GOW (gospodarka oparta na wiedzy). Na podstawie studiów literaturowych oraz w wyniku obszernych studiów empirycznych regionów Polski w odniesieniu do regionów UE zweryfikowano dwie hipotezy badawcze:1) Konkurencyjność regionalna jest uwarunkowana wieloma czynnikami społeczno-gospodarczymi i zachodzącymi między nimi reakcjami. Jest procesem dynamicznym, uzależnionym od obranej ścieżki, w którym istniejące struktury gospodarcze, technologie, umiejętności i instytucjonalne rozwiązania w regionie ograniczają i określają zakres możliwych wzorów przyszłego rozwoju gospodarczego regionu i podstawy jego przewagi konkurencyjnej; 2) Konkurencyjność polskich regionów jest procesem ewolucyjnym i jest uzależniona od nieustannie zachodzących procesów transformacji, szczególnie w sferze innowacyjności. Proces transformacji regionów prowadzi do sformułowania nowego paradygmatu konkurencyjności regionalnej.