Konwergencja obszarów komunikowania wewnętrznego. Ujęcie teoretyczne i empiryczne

Pierwsza, teoretyczna część pracy omawia podstawowe podejścia do komunikowania wewnętrznego realizowane w ramach zarządzania, HR, marketingu i public relations. W części tej przedstawiono również klasyfikację narzędzi komunikowania wewnętrznego, w tym autorski projekt taksonomii narzędzi i wprowadzenie oryginalnego miernika, którym jest indeks otwartości komunikacyjnej narzędzi. Druga część ma charakter empiryczny i opisuje metodologię oraz wyniki prowadzonych badań. Inspiracją takiego podziału było założenie amerykańskich teoretyków, m.in. Jamesa E. Gruniga, że funkcje nauk o komunikowaniu mogą mieć charakter normatywny, tzn. opisujący wzorcowe modele często z założeniem, że do takiego wzorcowego modelu powinno się dążyć, oraz deskryptywny, mówiący o tym, jakie komunikowanie jest w rzeczywistości. Część teoretyczna książki zbliżona jest do podejścia normatywnego, część empiryczna - do deskryptywnego. Praca ma charakter interdyscyplinarny, obejmujący takie obszary ekonomii, jak zarządzanie, marketing, zarządzanie kadrami oraz public relations. W rozważaniach na temat komunikowania praca obejmuje również obszary innych nauk społecznych, przede wszystkim psychologii i socjologii. Jeśli chodzi o zakres czasowy, ze względu na dużą dynamikę zmian, zwłaszcza związanych z intensywnym wprowadzeniem tzw. nowych mediów - zaawansowanych aplikacji www, wykorzystaniem mediów społecznościowych, blogów i list dyskusyjnych, autor zawęził zakres badań do ostatnich trzech lat. Ponieważ praca opisuje dynamicznie rozwijające się media elektroniczne, których ewolucja, kierunki rozwoju i trendy są trudne do przewidzenia, autor nie wyklucza, że część pracy, zwłaszcza dotycząca tych mediów, może być już w chwili publikacji nieaktualna. Niemniej na poziomie aplikacyjnym opis podstawowych narzędzi i procedur, wychwycone ogólne tendencje i weryfikacja postawionych hipotez powinny stanowić trwałą wartość w rozwoju komunikowania wewnętrznego. Na poziomie teoretycznym praca jest głosem w dyskusji na temat kształtu ekonomii, podkreślającym wartość podejścia interdyscyplinarnego, otwartego na łączenie różnych obszarów i formowanie nowych zależności.

Wstęp
1. OBSZARY KOMUNIKOWANIA WEWNĘTRZNEGO -
CZĘŚĆ TEORETYCZNA
1.1. Zakres i obszary komunikowania wewnętrznego
1.2. Znaczenie komunikowania wewnętrznego
1.2.1. Znaczenie ogólne
1.2.2. Znaczenie finansowe
1.2.3. Zarządzanie sytuacją kryzysową
1.2.4. Wsparcie procesów zarządczych
1.2.5. Wsparcie działań wizerunkowych - employee relations
1.2.6. Indywidualne potrzeby pracowników
1.3. Komunikowanie wewnętrzne w kontekście zarządu
1.3.1. Ewolucja zarządczego kontekstu komunikowania wewnętrznego
1.3.2. Wady i zalety aktywności komunikacyjnej ze strony struktur zarządczych
Podsumowanie
1.4. Komunikowanie wewnętrzne w kontekście zarządzania zasobami ludzkimi
1.4.1. Ewolucja kontekstu HR w komunikowaniu wewnętrznym
1.4.2. Wady i zalety aktywności komunikacyjnej prowadzonej przez działy zarządzania
zasobami ludzkimi
Podsumowanie
1.5. Komunikowanie wewnętrzne w kontekście marketingu
1.5.1. Ewolucja marketingowego kontekstu komunikowania wewnętrznego
1.5.2. Wady i zalety realizacji komunikowania wewnętrznego przez dział marketingu
Podsumowanie
1.6. Komunikowanie wewnętrzne w kontekście public relations
1.6.1. Ewolucja kontekstu PR w komunikowaniu wewnętrznym
1.6.2. Wady i zalety realizacji komunikacji wewnętrznej przez dział PR
Podsumowanie
1.7. Powiązania między kontekstami komunikowania wewnętrznego
1.8. Klasyfikacja narzędzi relacji wewnętrznych
1.8.1. Klasyfikacja ze względu na wektor komunikowania
1.8.2. Klasyfikacja według stopnia sformalizowania
1.8.3. Klasyfikacja ze względu na opcje korzystania
1.8.4. Klasyfikacja ze względu na stopień nakłonienia do korzystania
1.8.5. Klasyfikacja ze względu na inicjatora
1.8.6. Klasyfikacja ze względu na konsekwencję w stosowaniu
1.8.7. Klasyfikacja ze względu na atrakcyjność narzędzi dla odbiorców
1.8.8. Klasyfikacja ze względu na stopień kontroli treści
1.8.9. Klasyfikacja ze względu na stopień interaktywności
1.8.10.Klasyfikacja ze względu na dostępność narzędzi dla odbiorców
1.9. Indeks otwartości komunikacyjnych
Wnioski

2. OBSZARY KOMUNIKOWANIA WEWNĘTRZNEGO -
CZĘŚĆ EMPIRYCZNA
2.1. Organizacja komunikowania wewnętrznego przez struktury HR
2.1.1. Geneza organizacji komunikowania wewnętrznego przez HR
2.1.2. Charakterystyka Bridgestone w Poznaniu
2.1.3. Narzędzia komunikowania wewnętrznego w Bridgestone w Poznaniu
2.1.4. Informacje o badaniach
2.1.5. Ocena komunikowania wewnętrznego dokonana przez pracowników
2.1.6. Ocena narzędzi komunikowania wewnętrznego dokonana przez pracowników
Podsumowanie
2.2. Organizowanie komunikowania wewnętrznego przez struktury marketingu
2.2.1. Geneza organizacji komunikowania wewnętrznego przez marketing
2.2.2. Charakterystyka Solaris Bus & Coach S.A
2.2.3. Narzędzia komunikowania wewnętrznego w Solaris Bus & Coach S.A
2.2.4. Informacje o badaniach
2.2.5. Ocena komunikowania wewnętrznego dokonana przez pracowników
2.2.6. Ocena narzędzi komunikowania wewnętrznego dokonana przez pracowników
Podsumowanie
2.3. Organizacja komunikowania wewnętrznego przez struktury PR
2.3.1. Geneza organizacji komunikowania wewnętrznego przez dział PR
2.3.2. Charakterystyka Software Mind S.A
2.3.3. Narzędzia komunikowania wewnętrznego w Software Mind S.A
2.3.4. Informacje o badaniach
2.3.5. Ocena komunikowania wewnętrznego dokonana przez pracowników
2.3.6. Ocena narzędzi komunikowania wewnętrznego dokonana przez pracowników
Podsumowanie
Wnioski
Zakończenie
Bibliografia
Spis tabel
Spis rysunków